Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Απώλειες...


Γεμάτη απώλειες η ζωή μας. Πονετικές, εξοντωτικές, αιμοβόρες, ύπουλες, τραγικές, απρόσμενες ή αναμενόμενες, μεγάλες ή  μικρές. ΑΠΩΛΕΙΕΣ. Και ποτέ μα ποτέ δεν είσαι έτοιμος για δαύτες.  Ούτε και μπορείς να εκπαιδευτείς. Άμαχος πληθυσμός σε φοβερό πόλεμο. Ανήμπορος και ευάλωτος σαν εγκατειλημμένο μωρό. 
Γεμάτη απώλειες είναι η μοίρα μας. Απώλειες που περνάνε ξένοιαστες και σ' αφήνουν πίσω τελειωμένο. Να νιώθεις τόσο ασήμαντος. Ναι, αυτή είναι η πιο θλιβερή, η πιο σκληρή αλήθεια της απώλειας:  ΑΣΗΜΑΝΤΟΣ ΕΙΣΑΙ! Ασήμαντος ήσουν πάντα καημένε άνθρωπε, μόνο που δεν το είχες καταλάβει. Τόσες αποφάσεις ερήμην σου... τόσες τελεσίδικες καταδικαστικές ετυμηγορίες...και συ, απλώς  να κοιτάς αθώα και σαστισμένα.
Αυτός ο πόλεμος είναι άνισος. 
Σηκώνω λευκή σημαία.   Παραδίνομαι.


«Στ’ αλήθεια, κάθε άνθρωπος, παρόλο που είναι στερεός, είναι πέρα για πέρα ματαιότητα» (Δαβίδ, Ψαλμός 39:5).

Στ' αλήθεια, πείτε μου: πως είναι δυνατόν να συνεχίσει κανείς πιο σοφός ή πιο δυνατός -όπως φημολογείται- μετά απο μια τόσο  ισοπεδωτική διαπίστωση; Ή μήπως, αυτή ακριβώς η συνειδητοποίηση της ΑΣΗΜΑΝΤΟΤΗΤΑΣ μας είναι τελικά η μόνη μας ελπίδα να βιώσουμε...μια κάποια ευτυχία;  Μακράν της  ψευδαισθητικής, παραισθησιογόνου ευτυχίας του έρωτα, μήπως υπάρχει κάποια δυνατότητα ευτυχίας στην αποδοχή της... ασημαντότητας του είναι;



Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Belief


There is no love ;
   there are only proofs of love.
   Whatever love I might feel in my heart,
    others will see only my action.”


         Pierre Reverdy