Απο τη στιγμή που έφτασε, της παραχωρήσαμε ένα φρεσκοβαμμένο φωτεινό δωμάτιο με όλο τον εξοπλισμό: κρεβάτι και στρώμα, ασορτί κομοδίνα, κλασάτες κουρτίνες, ένα μοδάτο πορτατίφ, μια άνετη πολυθρόνα, έναν ολόσωμο καθρέφτη, όλα καινούργια. Επιμελήθηκα η ίδια το ντεκόρ, πράγμα το οποίο εκτίμησε ιδιαιτέρως το νέο μέλος του σπιτιού. Μπαίνοντας, έριξε διστακτικά μια ματιά ολόγυρα, χαμογέλασε πλατιά και μ' αγκάλιασε λέγοντας: "Εφκταριστώ, εφκταριστώ, έκεις μεγκάλη καρντιά!". Όπως διαπίστωσα λίγες μέρες αργότερα, εκείνες, μαζί με τα "Καλημέρα, Καληνύχτα, Θέλετε κάτι; και Συγνώμη", ήταν οι μόνες ελληνικές λέξεις που είχε προλάβει να της μάθει η φουκαριάρα η μάνα της, κι αυτές, για τις ανάγκες της δουλειάς. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω καταλάβει ακόμα αν η χρήση της φράσης "έκεις μεγκάλη καρντιά" εξυπηρετεί επαγγελματικούς και μόνο (!) σκοπούς.Η Ταμάρα δεν ήξερε να μαγειρεύει, πράγμα που αρχικά δημιούργησε μεγάλες δυσκολίες. Υπήρχε και το θέμα της γλώσσας βλέπεις. Έλεγε η μαμά "τώρα βάλε το κατσαρολάκι στο μάτι και τσιγάρισε το κρεμμύδι" και το μόνο που έπιανε η Ταμάρα, ήταν το ... μάτι της. Να μη μιλήσω για πολύ δύσκολες λέξεις όπως μαϊντανός, άνηθος ή γαρίδες. Έπρεπε να παρελάσει όλο το περιεχόμενο του ψυγείου από τα μάτια της μαμάς για να καταλήξουν στο σωστό πράγμα. Η μαγειρική της πάντως, με τις οδηγίες της μαμάς, βρίσκεται πλέον σε καλό δρόμο.
Σκέφτομαι ότι μάλλον ήταν καλύτερα που δεν σκάμπαζε τίποτα απο κουζίνα, γιατί αν ερχόταν στο σπίτι μας έτοιμη να εφαρμόσει τις διατροφικές συνήθειες της πατρίδας της, είναι βέβαιο ότι θα μας έστελνε και τις δύο: μαμά και κόρη.
Όταν μετά την κοπιώδη διαδικασία του φαγητού εντέλει έφευγαν απο την κουζίνα, τα πράγματα γίνονταν ακόμα πιο δύσκολα. Γιατί άντε και μοστράρεις όλα τα ζαρζαβατικά του ψυγείου μέχρι να πετύχεις το σωστό, τι συμβαίνει όμως όταν οι πιθανότητες εντοπισμού άγνωστου αντικειμένου διευρύνονται σε όλο το σπίτι; Και, δε λες και μικρό το σπίτι μας... Ας πούμε, ζήταγε η μαμά ένα depon (σημειωτέον ότι ανάμεσα στις παράπλευρες απώλειες της ασθένειας της μαμάς είναι και η βαρηκοΐα). Καθώς η πρώτη προφορική προσπάθεια συνεννόησης συνήθως κατέληγε σε φιάσκο, άρχιζε μια απίστευτη παντομίμα, με τη μαμά να παλεύει να εξηγήσει και την Ταμάρα να ζορίζεται να καταλάβει. Δεν είχαν πάντα επιτυχία. Ακόμα και τώρα, τρείς μήνες μετά, που η πρόοδος στην μεταξύ μας επικοινωνία είναι αναμφισβήτητα αξιοθαύμαστη, συμβαίνει να ζητήσει η μαμά ένα depon και η Ταμάρα να βγάλει απο το ψυγείο ένα πεπόνι!
Είναι πολύ περήφανη για τη χώρα της και βρίσκει διαρκώς ευκαιρίες για να αναφέρει υπεροχές και δόξες του τόπου της και των συμπατριωτών της. Πρόσφατα, σε μια -ο Θεός να την κάνει- συζήτηση, είπα αφελώς -και καθόλου αλαζονικά- ότι εκείνη δεν δικαιούται κάποια άσχετη παροχή διότι δεν είναι πολίτης της Ε.Ε. Με πληροφόρησε θιγμένη ότι και η χώρα της ανήκει στην Ευρώπη όσο και η δικιά μου. Ήταν τόσο απόλυτη η δήλωσή της που, αμέσως μετά το σκηνικό, μπήκα στο Internet μήπως κι έπεφτα τόσο έξω σχετικά με το ποιές χώρες ανήκουν στην Ε.Ε. Όσο και να σερφάρισα πάντως, δεν βρήκα κανένα Υπερκαυκάσιο κράτος στην Ε.Ε.
Έχω μάθει πολλά για τον τόπο της. Ξέρω, ας πούμε, απέξω όλο το τελετουργικό και τις παραδόσεις που αφορούν το γάμο στην πατρίδα της. Η Ταμάρα έχει ψύχωση με τους γάμους. Το χόμπι της είναι να βλέπει στο youtube βίντεο γάμων που ανεβάζουν -εκεί- οι συμπατριώτες της. Αναρωτιέμαι αν η εμμονική προσκόλλησή της στο γάμο, συναντά σ΄αυτό το χόμπι τη νοσταλγία για την πατρίδα της, ή μήπως απλά η χώρα της είναι η μοναδική στον κόσμο που αναρτά γαμήλια βίντεο στο youtube; Για να καταλάβει κανείς την εμμονή της με το γάμο, αρκεί να πω ότι όταν γνωρίζει νέο πρόσωπο ή όταν αναφερόμαστε σε κάποιον -που ενδεχομένως εκείνη δεν ξέρει-, η πρώτη ερώτηση που κάνει -πάντα με πραγματικό ενδιαφέρον- είναι: "Είναι παντρεμένος/η;". Δεν αντιλαμβάνομαι τι συμπεράσματα μπορεί να βγάλει κανείς απ' αυτή την πληροφορία αλλά οφείλω να σεβαστώ ότι γι΄εκείνη είναι ζωτικής σημασίας.
H αλήθεια είναι ότι η μαμά πολύ το διασκεδάζει τα βράδια που έχουν προβολή γάμων στο laptop της Ταμάρας. Κεφάρουν τρελά να σχολιάζουν και να ανταλλάσουν απόψεις για τα νυφικά, για τα χτενίσματα των νυφάδων, για το ύφος των γαμπρών, για τη διαφορά των ηλικιών τους, για το πόσο ταιριασμένοι μοιάζουν. Α! ένας γάμος έχει πολλά ζητήματα να καταπιαστείς. Αυτό που κατεξοχήν ενθουσιάζει όμως και τις δυό τους είναι η σκηνοθεσία της προβολής. Όσο πιο πολλές καρδιές -ροζ, κόκκινες ή ακόμα κι απο φωτάκια- ξεπροβάλλουν απο το πουθενά κυκλώνοντας τους νεόνυμφους, τόσο πιο πετυχημένο κρίνεται το βίντεο. Σε τέτοιες περιπτώσεις, μετά τα καθιερωμένα ενθουσιώδη επιφωνήματα πέφτουν και κάνα δυό χειροκροτήματα. Η μαμά κι η Ταμάρα έχουν εφεύρει κάποιους αυτοσχέδιους όρους γι΄αυτά τα βίντεο. Για παράδειγμα συνδέουν άμεσα το πόσο αγαπημένο κι ευτυχισμένο είναι ένα ζευγάρι νεόνυμφων με τη σκηνοθετική άποψη που έχει εμπνευστεί για το βίντεό του, οπότε τα ζευγάρια που έχουν επιλέξει, οι θεαματικές καρδιές τους να σχηματίζονται απο λευκά περιστέρια, βγαίνουν ασυζητητί εκτός συναγωνισμού. Τις επιλογές με τα καλύτερα θέλουν να τις δείχνουν και σε μένα, έτσι, δυό-τρείς φορές, έχω γίνει μάρτυρας αυτής της αλλοπρόσαλλης αισθητικής αντίληψης. Στο βίντεο νούμερο 2 (νομίζω είναι το 2) στη λίστα των κορυφαίων τους, η μουσική υπόκρουση είναι το "My heart will go on", το τραγούδι απο τον Τιτανικό. Το ζευγάρι των νεόνυμφων, σκαρφαλωμένο σε μια χωριάτικη πεζούλα που απο κάτω έχει κολλημένη λίγη θάλασσα και μπροστά ένα σίδερο εν είδει κουπαστής, μιμείται το αγκάλιασμα των Ντι Κάπριο - Γουίνσλετ στην πλώρη του καραβιού, ξέρετε...λίγο πριν βουλιάξει το καράβι και γίνουν όλα ρημαδιό. Το νούμερο 1, αν δεν μπερδεύω τη σειρά, είναι ένα πολύ εφετζίδικο στο οποίο η νύφη δεν μοιάζει πάνω απο δεκατριών-δεκατεσσάρων ετών και πιθανότατα τόσο είναι στ' αλήθεια. Απο τα λεγόμενα της Ταμάρας, έχω βγάλει το συμπέρασμα ότι όσο μικρότερο το κορίτσι - νύφη τόσο καλύτερα για όλους. Εννοείται ότι είναι αδιανόητο κάποιος/α να μείνει ανύμφευτος/ ανύπαντρη σ' αυτή τη χώρα. Καμιά σχέση με το δικό μας "ράφι", εκεί μιλάμε για την υπέρτατη ταπείνωση, τη χειρότερη των μομφών.
Δεν φαίνεται να τους πολυαπασχολεί πάντως ότι τα διαζύγια, τα νόθα παιδιά κι οι μοιχείες έχουν χτυπήσει κόκκινο εκεί πάνω. Ανέχεια, ναρκωτικά και ανεξέλεγκτο πιοτί σέρνουν τ' άρματα των αχαλίνωτων παθών τους. Είναι κάπως μπερδεμένοι... φοβάμαι ότι η υπέρμετρη παρακολούθηση τηλεόρασης επιτείνει το τεράστιο εγκεφαλικό, κοινωνικό και πολιτιστικό κομφούζιο που βιώνουν. Τελικά, η δορυφορική έχει κάνει χοντρή ζημιά...
Συνεχίζεται...
Σημ.: Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα κι ονόματα είναι απολύτως συμπτωματική καθώς πρόκειται για φανταστική ιστορία που δεν βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα.
